Specjaliści szkolni
Na terenie szkoły uczniowie objęci są specjalistyczną opieką psychologiczno - pedagogiczną. W skład zespołu pomocy psychologiczno - pedagogicznej wchodzą: psycholog, pedagog, pedagog specjalny, logopeda, nauczyciel współorganizujący proces kształcenia, specjaliści terapeutyczni.
Psycholog - docelową grupą oddziaływań psychologa szkolnego są uczniowie. Psycholog współpracuje, wspiera i oferuje pomoc również rodzicom i nauczycielom.
Wiesław Mielcarski - psycholog szkolny, gabinet psychologa
Pedagog - odpowiada za diagnozowanie problemów uczniów, pomaga w rozwiązywaniu konfliktów. Pedagog wspiera pracę nauczycieli i wychowawców. Utrzymuje stały kontakt z rodzicami uczniów borykających się z różnymi problemami w szkole.
Joanna Ładowska - pedagog szkolny klas, gabinet pedagoga
Agnieszka Siuda - pedagog szkolny klas, gabinet pedagoga
Pedagog specjalny - współpracuje z zespołem nauczycieli opracowujących dokumentację dla uczniów posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego. Wspiera rodziców uczniów, nauczycieli, wychowawców i specjalistów szkolnych.
mgr Agnieszka Siuda
mgr Justyna Ohera
mgr Joanna Bienias
Logopeda - zajmuje się diagnozowaniem i terapią zaburzeń mowy, korygowaniem wad wymowy u uczniów. Współpracuje z rodzicami uczniów objętych opieką logopedyczną, z nauczycielami i wychowawcami.
Dagmara Wajer - neurologopeda, gabinet logopedy i pedagoga
DRODZY RODZICE
Zapraszamy do kontaktu z specjalistą szkolnym jeśli:
*chcecie porozmawiać o dziecku;
*macie pytania dotyczące wyników w nauce dziecka i jego funkcjonowania w szkole;
*potrzebujecie wsparcia w procesie wychowania;
*zauważyliście niepokojące zachowania u swojego dziecka;
*potrzebujecie wsparcia i pomocy, ale nie bardzo wiecie gdzie jej szukać.
Dla lepszej organizacji pracy proszę o wcześniejsze umawianie się telefoniczne: 71 385 35 25
71 385 31 24
lub przez dziennik elektroniczny.
Nauczyciel współorganizujący proces kształcenia edukacyjnego.
W Szkole Podstawowej w Żmigrodzie im. Bolesława Chrobrego zatrudnia się dodatkowo nauczycieli posiadający kwalifikacje z zakresu pedagogiki specjalnej zwanych potocznie „nauczycielami wspomagającymi”.
Ich głównym zadaniem jest współorganizowanie kształcenia specjalnego dla uczniów posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydane przez Publiczną Poradnię Psychologiczno – Pedagogiczną ze względu na:
- niepełnosprawność ruchową, w tym z afazją;
- niepełnosprawność intelektualną w stopniu lekkim, umiarkowanym lub znacznym;
- zagrożenie niedostosowaniem społecznym;
- autyzm, w tym Zespół Aspergera;
- niepełnosprawności sprzężone;
- niedostosowanie społeczne;
- oraz niewidomi, słabowidzący, niesłyszący, słabosłyszący.
Zadania nauczycieli wspomagających:
-
prowadzenie wspólnie z innymi nauczycielami zajęć edukacyjnych oraz realizowanie wspólnie z innymi nauczycielami, specjalistami i wychowawcami grup wychowawczych zintegrowanych działań i zajęć określonych w programie; Realizowane zajęcia i zadania wynikają ściśle z potrzeb dziecka. Dostosowywane one są po zapoznaniu i analizie treści orzeczeń, dokumentów oraz po dokonaniu wraz z zespołem nauczycieli wielospecjalistycznej oceny funkcjonowania ucznia i na jej podstawie opracowanie celów edukacyjno-terapeutycznych, dostosowań realizowania programu nauczania czy sposobu komunikowania się z dzieckiem.
-
prowadzenie wspólnie z innymi nauczycielami, specjalistami i wychowawcami grup wychowawczych pracy wychowawczej z uczniami niepełnosprawnymi, niedostosowanymi społecznie oraz zagrożonymi niedostosowaniem społecznym; Wspomniana powyżej praca realizowana jest w różnorodnych formach np. lekcje, zajęcia lub ich fragmenty, rozmowy, projekty czy konkursy. Dzięki takim działaniom nauczyciel ma możliwość wpływania na ucznia i ukierunkowania go na pożądane przez nauczycieli efekty jak i integracje w grupie klasowej.
-
uczestniczenie, w miarę potrzeb, w zajęciach edukacyjnych prowadzonych przez innych nauczycieli oraz w zintegrowanych działaniach i zajęciach, określonych w programie, realizowanych przez nauczycieli, specjalistów i wychowawców grup wychowawczych; Dostosowywanie przez zespół nauczycieli procesu kształcenia i wychowania do potrzeb dziecka objętego kształceniem specjalnym. W praktyce np.: kierowanie uwagą, powtarzanie poleceń, aktywizacja ucznia, zachęcanie do podjęcia pracy, prowokowanie sytuacji, w której uczeń mógłby się uaktywnić, pomoc w zorganizowaniu stanowiska pracy, stosowaniu wskazówek manualnych bądź werbalnych itp.
-
udzielanie pomocy nauczycielom prowadzącym zajęcia edukacyjne oraz nauczycielom, specjalistom i wychowawcom grup wychowawczych realizującym zintegrowane działania i zajęcia, określone w programie, w doborze form i metod pracy z uczniami niepełnosprawnymi, niedostosowanymi społecznie oraz zagrożonymi niedostosowaniem społecznym;
Nauczyciel współorganizujący proces kształcenia specjalnego dzięki zdobytym kwalifikacjom i umiejętnościom jest biegły w zbiorze metod i form pomocy . Bazując na swoim doświadczeniu i obserwacji ucznia może zaproponować innym nauczycielom wykorzystanie konkretnych metod, które będą korzystne dla ucznia i będą go skutecznie wspierać w procesie kształcenia specjalnego.
-
prowadzenie zajęć, odpowiednich ze względu na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne uczniów, w szczególności zajęć rewalidacyjnych, resocjalizacyjnych i socjoterapeutycznych. Nauczyciel realizuje na terenie szkoły zajęcia dostosowane do potrzeb ucznia zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.
Rewalidacja
Rewalidacja jest to długotrwały proces edukacyjny, terapeutyczny i wychowawczy z zaplanowanymi celami. Różnokierunkowa aktywizacja ucznia, opieka, nauczanie i wychowanie, wykorzystująca wiedzę teoretyczną i działanie skierowane na osobę niepełnosprawną. Jest to usprawnianie zaburzonych funkcji rozwojowych i intelektualnych.
Głównym celem zajęć rewalidacyjnych jest przede wszystkim przystosowanie osoby niepełnosprawnej w miarę możliwości do samodzielnego funkcjonowania indywidualnego, jak i społecznego oraz jej najpełniejszego rozwoju. Jest to nie tylko wyrównywanie braków, ale przede wszystkim usprawnianie zaburzonych funkcji psychofizycznych, poprzez bazowanie na mocnych stronach dziecka oraz dostrzeganie tego, co w nim jest najlepsze.
Podstawą zajęć rewalidacyjnych jest rzetelna obserwacja, diagnoza dziecka oraz wywiad z nauczycielami, wychowawcą, specjalistami oraz rodzicami pod kątem problemów i realnych możliwości psychofizycznych ucznia. Na podstawie zaleceń (orzeczenie) poradni psychologiczno – pedagogicznej oraz zebranych informacji konstruowany jest indywidualny program rewalidacyjny. W zależności od rodzaju niepełnosprawności rewalidację prowadzi specjalista posiadający uprawnienia do pracy z konkretnym rodzajem dysfunkcji.
Główne założenia pracy rewalidacyjnej w zależności od indywidualnych potrzeb dziecka to:
- pobudzanie oraz korygowanie percepcji wzrokowej i słuchowej, spostrzegawczości, logicznego myślenia, sprawności psychofizycznej, koordynacji wzrokowo – ruchowej, orientacji przestrzennej;
– poszerzanie sprawności manualnej, językowej i komunikacyjnej;
– ćwiczenie pamięci logicznej i mechanicznej;
– wydłużenie czasu koncentracji uwagi;
– wspieranie nauki czytania i pisania oraz zwiększenie zaangażowania w zakresie matematyki;
– potęgowanie wiary dziecka we własne siły oraz utrzymanie efektywnej motywacji do pracy;
- wspomaganie i wspieranie samodzielności osobistej i społecznej oraz przygotowanie do radzenia sobie w sytuacjach nowych i trudnych;
- kształtowanie m.in.: umiejętności samodzielnego organizowania wypoczynku i rekreacji oraz asertywności;
– utrwalenie wiadomości i umiejętności określonych w wymaganiach edukacyjnych.
W kontakcie z uczniem zwracamy przede wszystkim uwagę na nawiązanie pozytywnego kontaktu emocjonalnego oraz stworzenie życzliwej, serdecznej atmosfery. Podczas zajęć wykorzystujemy wzmocnienia pozytywne (częste zachęty i pochwały), dzięki czemu sprawiamy, ze dana reakcja (zachowanie) będzie występować w przyszłości częściej niż do tej pory. Uczymy dziecko systematyczności, konsekwencji, doprowadzania zadania do końca. Stosujemy zasadę indywidualizacji oraz stopniowania trudności, gdzie dobór treści zajęć oraz metod zależy od rodzaju zaburzenia, możliwości psychofizycznych oraz wieku dziecka. Bardzo ważny jest również wpływ terapeutyczno-wychowawczy, które polega na pomocy dzieciom w sytuacjach problemowych oraz przezwyciężaniu lęków związanych z trudnościami w nauce. Podstawą pracy jest systematyczność oraz zaangażowanie ucznia w zajęciach i zabawach.
Źródło:
- Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym.
- Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 stycznia 2017 r. r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno – pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach.
- www.ore.edu.pl
- www.epedagogika.pl
- www.pedagogikaspecjalna.edu.pl
Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego w edukacji dziecka niepełnosprawnego
- podstawowe zgadnienia w pigułce.
- Kto może uzyskać orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego?
- kto wydaje orzeczenie?
- Jaka jest procedura uzyskania orzeczenia?
- Gdzie może uczyć się dziecko niepełnosprawne posiadające orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego?
- Jakie udogodnienia przysługują dzieciom posiadającym orzeczenie?
- Odroczenie spełniania obowiazku szkolnego;
- Przedłużenie okresu nauki;
- Zwolnienie z realizacji okreśonych zajęć edukacyjnych;
- Jak wygląda dostosowywanie warunków nauki?
- Na czym polegają zajęcia w trybie indywidualnym?
- Co to zajęcia rewalidacyjne?
- Edukacja z udziałem specjalistów;
- Dostosowywanie formy i warunków przeprowadzania egzaminu zewnętrznego;
Diagnozowanie zaburzeń ze spektrum autyzmu krok po kroku...
" Rodzic spędza ze swoim dzieckiem najwięcej czasu i on jest pierwszym odbiorcą przebiegu rozwoju dziecka, dlatego też to jego obserwacje mają największe znaczenie. Często charakterystyczne zachowania dziecka zauważają również bliscy – rodzina, znajomi. Otwartość na ich sugestie powinna dać sygnał do pogłębiania swojej wiedzy. Zauważenie niepokojących objawów powinno stanowić podstawę do dalszej diagnozy..."
Zapraszam do zapoznania się z dalszą częścią wpisu, z którego dowiecie się Państwo na czym polega diagnoza zaburzeń ze spektrum autyzmu, do jakich specjalistów się udać oraz na co zwrócić uwagę, aby cały proces diagnozowania przebiegł bez nerwów i komplikacji. Poniżej link do artykułu:
Źródło:
www.pedagogika-specjalna.edu.pl